Ільяс Есенберлин "Ғашықтар"

Бала кезімде жұрт менің әжемді «Қара кемпір» деп атайтынына таң қалатын да, намыстанатын да едім. Маған әлемде осынау бір шүйкедей, бет-аузы шандыр-шандыр қарт анадан ажарлы, одан сымбатты жан жоқтай көрінетін. Оның: «Құлыным!» – деп күс-күс қолымен басымнан сипағаны маған зор қуаныш, үлкен бақыт болатын, дөрекілеу келген даусының өзі жаныма жалын егіп, көңілімді шалқытып қоя беретін.